اعتماد به نفس ساختنی است؛ نه گفتنی!

«تو خیلی باهوشی»
«تو خوشگلترین دختر دنیایی»
«پسر من خیلی قویه، همه کار می‌تونه بکنه»
بسیاری از افراد عقیده دارند که این جملات و عبارات‌هایی از این دست، ریشه ایجاد اعتماد به نفس در فرزندان هستند.
اما واقعیت این است که احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس تنها از طریق گفتن اینکه «تو فوق‌العاده‌ای» در فرد ایجاد نمی‌شود!
زیرا اعتماد به نفس واقعی ناشی از احساس برتری داشتن، تأثیرگذار بودن و یا پیشرفت نیست؛ بلکه از پذیرش عمیق خود ناشی می‌شود.
زمانی که شما مدام به فرزندتان می‌گویید «تو خیلی باهوشی؛ تو از پس هر کاری که بخوای برمیای» در او انتظاری را ایجاد می‌کنید؛ انتظار توانمندی و هوشمندی دائمی!
اگرچه این تصور می‌تواند بسیار شیرین و دلچسب باشد، اما یک احساس اعتماد به نفس شکننده است و ممکن است با اولین شکست و ناکامی محو شود.
برای اینکه بتوانید احساس ارزشمندی را فرزند خود پرورش دهید، باید به او نشان دهید که تمام وجوه شخصیت و احساسات، نقاط قوت و ضعف‌های او را می‌پذیرد.
بنابراین، توجه به نقاط مثبت و توانایی‌های فرزندتان را متوقف نکنید، اما به خود و کودکتان یادآوری کنید که ارزش و اهمیت آن‌ها در گرو این دستاوردها نیست؛
و تلاش کنید تا «به کودکان فرصت تجربه، موفقیت و شکست بدهید و در تمام این احوال در کنار او باشید!»