ترک چهره دلبستگی

گریه کردن کودک زمانی که او را ترک می‌کنید نشانه دلبستگی ناایمن نیست.  به همین ترتیب گریه نکردن او نیز نشانه ناایمنی نیست. طیفی از واکنش‌های «معمول» به ترک چهره دلبستگی‌ در کودکان دلبسته ایمن دیده می‌شود. سن و آشنایی با شخص یا مکان نیز سهم قابل توجهی در واکنش آنها دارد. 

«اگر کودک شما زمانی که اتاق را ترک می‌کنید گریه می‌کند، معمولا این نشانه‌ای از دلبستگی ایمن اوست». جی. میلبورن


معمولا کودکان دلبسته ایمن به طریقی نشان می‌دهند که نمی‌خواهند چهره دلبستگی شان ترکشان کند. البته اینکه اتاق را ترک کنید نیز به دلبستگی‌تان آسیبی نمی‌رساند. چیزی که می‌تواند به دلبستگی‌تان آسیب برساند اجتناب از احساسات آنها با دور زدن آنها یا قایم شدن‌تان است (شما در واقع از احساسات خودتان اجتناب می‌کنید نه احساسات آنها).

 هم‌چنین نادیده‌انگاری و نامعتبرسازی احساسات آنها: «احمق نباش، من برمی‌گردم». یا «بسه، گریه نکن. این مامانو ناراحت می‌کنه وقتی تو گریه می‌کنی. تو نمی‌خوای که من یه روز بد توی کارم داشته باشم، میخوای؟».

موضوع دیگری که می‌تواند منجر به دلبستگی اضطرابی شود این است که در مورد ترک آنها یا گذاشتن‌شان با دیگری مردد یا نگران باشیم. به همین دلیل اعتماد  به افرادی که از فرزندان ما مراقبت میکنند بسیار مهم است زیرا کودکان ما می‌توانند تردیدهای ما را  احساس کنند. آنها نمی‌توانند این را درک کنند بنابراین این موضوع صرفا باعث می‌شود که آنها احساس کنند «این مکان نباید امن باشد، والد من به شدت معذب است». به جای واکنش، احساس آنها را معتبر کنید و برایشان توضیح دهید که کجا می‌روید و چه زمانی برمی‌گردید.      

خبرنامه ایمیلی ما را دنبال می‌کنید؟

برای دریافت جدیدترین مطالب ما در خبرنامه هیلان عضو شوید

Please make sure that AcyMailing is installed and activated.