اگرچه ذهنیسازی یکی از ظرفیتهای تکاملی کاملا تثبیتشده در انسانهاست اما بااینحال در همهی ما میتواند دچار وقفه و شکست شود و تقریبا قابل پیشبینی است که ذهنیسازی کجا و چه زمانی متوقف میشود. این ظرفیت در گروههای بزرگ متوقف میشود. برای همه ما وقتی میان جمعیت زیادی از افراد قرار میگیریم خیلی دشواره که ذهنیسازی کنیم. محرکهای خیلی زیادی اطرافمان وجود دارد و ما ذهنیسازیمان را رها میکنیم. در نتیجه جمعیتهای زیاد خطرناکند. میتوانیم فراموش کنیم که افراد چه حال و چه تجربهای دارند و میتوانیم خشونتی دسته جمعی را انجام دهیم زیرا که هیچ یک از ما مسئولیت احساسی که دیگری پیدا میکند را بر عهده نمیگیرد. در موقعیتهای بینفردی، ذهنی سازی غالبا زمانی از بین میرود که برانگیختگی ما از حد خاصی فراتر برود.
تجارب آسیبزا به شیوههای مختلفی بر مغز و بر زندگی ما تأثیر میگذارد و متأسفانه به خودی خود از بین نمیروند.
بعد از یک تجربه آسیبزای روانی بسیار مهم است که به دنبال ترمیم هیجانی ضربههای روانی ناشی از آن باشیم. اما قبل از اینکه بتوانیم بهبود بیابیم، نیاز داریم از چگونگی تأثیر گرفتن از این تجربهها آگاه باشیم زیرا اینگونه میتوان راه بهبودی پس از آن را در پیش گرفت.
در این ویدئو ۵ روش که تجارب آسیبزای التیام نیافته به واسطه آن بر ما تأثیر میگذارند را خواهیم دید.