چگونه می‌توان در حرفه روان‌درمانی رشد کرد و این کار پیچیده و دشوار را به حرفه‌ای فرحبخش بدل کرد؟ آیا می‌توان از این کار بالقوه دردناک لذت هم برد؟

آیا راهی برای ارتقاء و گسترش مهارت‌ها و ظرفیت‌های حرفه‌ای درمانگران وجود دارد؟

کدام انگیز‌ه‌ها برای ورود به این حرفه، از زمره انگیزه‌های مشکوک یا بعضا مرضی به شمار می‌روند؟

بهترین راه‌های آموزش، پس از اینکه تحصیلات رسمی را به پایان رساندیم کدام‌اند؟

 چگونه می‌توان در حرفه خود به بالندگی و شکوفایی رسید؟

برت کار، نویسنده کتاب، به این پرسش‌ها و بسیاری پرسش‌های دیگر می‌پردازد و می‌کوشد تجربه چهل‌ساله خود از کار تحلیلی را با خوانندگانش در میان بگذارد.

قسمتی از کتاب:

هرچند هیچ‌چیز مهم‌تر از زنده ماندن نیست، اما ما روان‌درمانگران نه تنها باید زنده بمانیم بلکه می‌بایست رشد کنیم تا از کارمان، حقیقتا رضایت داشته باشیم. با این کار نه تنها آرامش، رضایتمندی و معنا را به خودمان و خانواده‌هایمان ارزانی داشته‌ایم بلکه بیش از هر چیز، بدل به الگوهایی امیدوارکننده و الهام‌بخش برای بیمارانمان می‌شویم که نوع بودنمان را موشکافانه مورد مداقه و بررسی قرار می‌دهند.

نویسنده: برت کار

مترجم: مهیار علینقی