همه ما دوست داریم عملکرد فرزندمان در امتحانات خوب باشد و تمام تلاش خود را در راستای کمک به او می‌کنیم؛ اما گاهی حمایت از او تبدیل به فشار و تنش می‌شود. گاهی استرس والدین به قدری بالاست که گویی خود باید در جلسه امتحان حاضر شوند و قرار است مورد ارزیابی قرار بگیرند. با اینکه همه می‌دانیم فشار به فرزندمان باعث اضطراب بیشتر او می‌شود و این اضطراب می‌تواند عملکردش را مختل کند؛ ولی گاهی خارج شدن از این چرخه کار راحتی نیست.  

دوران امتحانات مدرسه، دوران امتحانِ رابطه والدین و فرزندان نیز هست. امتحانِ حفظ رابطه مطلوب و ایمن در این دوره سخت و پر فشار. در اینجا می‌خواهیم به چند نکته برای حفظ ارتباط مطلوب و حمایت از خود و فرزندمان اشاره کنیم:

1) پایگاه امنی برای فرزند خود در این دوره پرفشار باشید

حمایت کردن از فرزند هنگام امتحانات، تنها به معنی حضور فیزیکی، ساکت نگهداشتن خانه، برنامه‌ریزی و درس پرسیدن نیست. به اضطرابها و نگرانی‌های او گوش دهید و سعی کنید با کمک خودش بفهمید چه چیزهایی مانع مطالعه و آمادگی مناسب او برای امتحان می‌شود. با نگرانی‌های او همدل باشید و به او نشان دهید که می‌فهمید در دوران دشواری به سر می‌برد و مورد ارزیابی قرار گرفتن می‌تواند برای هر کسی سخت باشد. تلاش او را ببینید و به او نشان دهید این دوران سخت، کوتاه‌مدت است و او می‌تواند مانند دفعات قبل از پس آن بربیاید.

بعضی از دانش‌آموزان نگران هستند که نتوانند بهترین باشند یا انتظارات شما، مسئولان مدرسه یا معلمان را برآورده کنند. آنها نسبت به طرد بسیار حساس هستند و برای فرزندتان در دوران مدرسه، هیچ چیزی به اندازه طرد شدن به واسطه عملکرد نامطلوب، سخت و فشارزا نیست. آنها مدام احساس شایستگی خود را محک می‌زنند و در این راستا به بازخوردهای ناشی از عملکرد خود بسیار حساس هستند. با عملکرد خود و رابطه‌تان او را مطمئن کنید که موفقیت درسی، ملاک اصلی شما برای دوست داشتنش نیست و اینکه شما همیشه برای گفتگو و کمک به آنها، آنجا خواهید بود.  

2) تلاش برای یافتن برنامه یادگیری متناسب با ویژگیها و نیازهای خاص او

سبک‌های یادگیری مختلفی وجود دارد که لزوما بر هم برتری ندارند. شاید عادات مطالعه شما برای خودتان مناسب بوده باشد، ولی لزوما برای فرزندتان مناسب نباشد. شاید میزان زمانی که او برای یادگیری نیاز دارد با هم‌کلاسی دیگرش متفاوت باشد. مهمترین نکته این است که به او کمک کنید سبک مناسب خودش را پیدا کند و در این راستا می‌توانید از راهنمایی متخصصان استفاده کنید.

3) تامل بر خود: دیدن خودتان از بیرون

بسیاری اوقات تنش و اضطرابی که در مورد فرزندمان تجربه می‌کنیم، ناشی از تصوراتی‌ست که از خودمان به عنوان یک والد خوب داریم. در حقیقت، اینکه کودک در امتحان نمره خوبی کسب نکند، ممکن است برای والد به معنای ناکارآمدی خودش باشد. اضطرابها و تنشهای والد برای عملکرد فرزند، می‌تواند ناشی از تجارب گذشته او در نقش دانش‌آموز و توقعات والدین خودش نیز باشد. این موارد باعث می‌شود که بدون توجه به توانمندی حقیقی فرزندتان، استانداردهای بالایی برای عملکرد او در نظر بگیرید. سعی کنید الگوی اضطرابی خودتان را شناسایی کنید و خود را از بیرون ببینید تا بتوانید درک کنید رفتارهای شما چه تاثیری بر افزایش ترس و نگرانی‌های فرزندتان دارد.

4) بپذیرید که شما هم به عنوان والد، قدرت محدودی دارید

به عنوان والد، شما نمی‌توانید کنترل کنید که فرزندتان می‌خواهد مطلبی را یادبگیرد یا نه، یا اینکه در مدرسه چه عملکردی نشان دهد. حمایت از فرزند در دوران امتحانات فقط در مورد بهبود شرایط برای یادگیری اوست و شما فراتر از این نمی‌توانید معجزه کنید. شما نمی‌توانید یادگیری را بردارید و در سر کودکتان فروکنید. پس سعی کنید روی نتیجه عملکرد او، بیش از حد سرمایه‌گذاری نکنید. هر تغییری در فرزند شما، نیازمند زمان است و یک شبه تحقق نمی‌یابد. هیچ نمره‌ای ارزش نابود کردن رابطه شما و فرزندتان یا تخریب اعتماد به نفس او را ندارد. نمونه‌های فراوانی از بزرگسالانی وجود دارد که در زندگیشان بدون نمرات عالی، موفق شده‌اند. پس سعی کنید دورنمای مسئله را در نظر بگیرید. شکست در یک امتحان، هرگز پایان دنیا نیست (حتی وقتی که این‌گونه به نظر برسد!)

در نهایت در زمانهای سخت؛ همیشه به این فکر کنید که ۱۵ یا ۲۰ سال بعد انتظار دارید فرزندتان از این دوره و رابطه خودش با شما، چه چیزی به خاطر بیاورد....؟